Standardowo, w pierwszej kolejności dokonaliśmy gruntownego oczyszczenia strefy działań oraz pomiaru grubości powłoki lakierniczej. Strefy wyłączone spod operacji zostały odpowiednio zabezpieczone, narzędzia przygotowane i przystąpiliśmy do realizacji.
Zgodnie z przyjętą kolejnością działań, pierwsze „na warsztat” trafiły rysy na drzwiach i nadkolu, jako najbardziej wymagające. Została zastosowana dobrze sprawdzona w praktyce taktyka – spokojne i dokładne nakładanie kolejnych warstw właściwych preparatów, aż do uzyskania satysfakcjonującego efektu. Ze względu na długość oraz nieregularną głębokość rysy, prace postępowały żmudnie, ale efekty potęgowały się przy każdej kolejnej warstwie.
Po usunięciu uszkodzenia z drzwi i nadkola przyszedł czas na próg. Taktyka walki z wrogiem była zbliżona do powyższej, przy czym jednocześnie była pokrywana znacznie większa powierzchnia. Warto tu zauważyć, że przy uszkodzeniach powierzchniowych zanikowi w pierwszej kolejności ulegają najpłytsze uszkodzenia. Podnosi to poziom trudności, ponieważ praca przy głębszych uszkodzeniach nie powinna naruszać już powłok nałożonych na uszkodzenia usunięte.
Klasycznie, dla lepszego zobrazowania przebiegu prac, jednakże dokumentowanie każdej, kolejnej warstwy byłoby bezcelowe. Zdjęcie końcowe oczywiście wykonane w pełnym świetle dziennym z minimalnej odległości zapewniającej ostrość fotografii.
